Rak pęcherza moczowego.

Rak pęcherza moczowego stanowi bardzo istotny problem zarówno z punktu widzenia klinicznego jak i społecznego, m.in. z uwagi na częstość występowania oraz czynniki ryzyka zachorowania podlegające modyfikacji, wśród których największe znaczenie ma palenie tytoniu. Wystąpienie objawów ze strony dróg moczowych takich jak krwiomocz czy trudności w oddawaniu moczu powinny wzbudzić czujność onkologiczną i wymagają diagnostyki urologicznej.

Kardynalne znaczenie dla rokowania ma zaawansowanie choroby. Nowotwory nienaciekające mięśniówki leczone są w większości przypadków z zachowaniem pęcherza moczowego, a dodatkowe postępowanie ukierunkowane jest na ograniczenie ryzyka nawrotu choroby. W przypadkach bardziej zaawansowanych konieczne jest agresywne leczenie z wykorzystaniem chirurgii, chemioterapii, a u niektórych pacjentów, radioterapii. Zaplanowanie optymalnej strategii terapeutycznej oraz odpowiednie doświadczenie ośrodka prowadzącego leczenie pozwala na poprawę jego wyników.

W przypadku stwierdzenia przerzutów odległych (choroba w stadium uogólnienia) podstawowe znaczenie ma leczenie systemowe – przede wszystkim chemioterapia oraz immunoterapia. Niezwykle istotne w opiece nad chorymi na raka pęcherza moczowego są, zależnie od sytuacji klinicznej oraz potrzeb pacjenta – rehabilitacja, opieka stomijna, leczenie żywieniowe czy wsparcie psychoonkologa.

Poradnik „Rak pęcherza moczowego” dostarcza wielu informacji mogących pomóc w zrozumieniu choroby oraz leczenia, a także ułatwić komunikację z personelem medycznym.

Dr hab. n. med. Jakub Kucharz
Specjalista onkologii klinicznej.
Klinika Nowotworów Układu Moczowego Narodowy Instytut Onkologii im. Marii Skłodowskiej-Curie – Państwowy Instytut Badawczy.

Współpraca: Polskie Towarzystwo Onkologii Klinicznej.
Licencja: National Cancer Institute of United States.
Opracowanie: dr. med. Marta Darewicz.
Konsultacja merytoryczna: prof. dr hab. med. Maciej Krzakowski, dr hab. med. Jakub Kucharz.